Duke kërkuar Itakën, Frederik Rreshpja

Titulli: Duke kërkuar Itakën (kopertinë e trashë)
Origjinali: Duke kërkuar Itakën
Gjinia: Poezi
Autori: Frederik Rreshpja
Shtëpia botuese: Princi
Viti: 2016
Fq. 384
Pesha: 0.426 kg.
ISBN: 978-9928-42-87-14

Koment nga Ismail Kadare

Për Frederik Rreshpjen, një nga poetët e rëndësishëm shqiptarë të shekullit XX, gjithçka ka qenë e vonuar. E tillë, e vonuar, ka qenë hyrja dhe njohja e tij në letrat shqipe, pastaj rikthimi, më saktë njohja e dytë, pas fatkeqësisë komuniste, që ka qenë në radhë të parë fatkeqësia e tij.

E kështu me radhë: vlerësimi i tij, që vazhdon të jetë i munguar, e bashkë me të vetë ky botim, e pa dyshim, kjo përsiatje, që mund të merret për përshpirtje. Të jesh i braktisur në letërsi është, pa dyshim, një fatkeqësi. Por ta dish këtë, të jesh i ndërgjegjshëm për të, është dyfish i tillë.

"Më duhet të pranoj se unë kam qenë gjithmonë i braktisur", ka pohuar ai vetë në vitin 1998. Dhe më pas: "Kam kaluar nga një braktisje te tjetra". Në raste të tilla, mendimi i parë që vjen lidhet me ndjesinë e fajit. Faji i shoqërisë, i vetë kohës, i një pjese të saj.

Më pas, thellimi i mendimit të çon te përfundimi i hidhur se fajin, në të vërtetë, shoqëria, koha, letrat, ia kanë bërë vetvetes. Koha ka qenë e pamëshirshme me Frederik Rreshpjen. Pasi ia mbyllën herën e parë portat e saj, e sprapsi për herë të dytë, atëherë kur nuk pritej.