Vjen njeriu i çuditshëm, Dritëro Agolli

Titulli: Vjen njeriu i çuditshëm

Origjinali: Vjen njeriu i çuditshëm

Gjinia: Poezi

Autori: Dritëro Agolli

Shtëpia botuese: Dritëro

Viti: 1996

Fq. 252

ISBN:978-99927-34-70-4

Mbi librin

Në këtë botim janë përfshirë vëllimet poetike: "Fija e barit në mur", "Intermezzo", "Fshehtësitë e qiririt" dhe "Sonata e Hënës".

Fragmente nga libri

Përtëritja e çastit

I shkujdesur, djalë i ri,
Hyj mes lumit, ngas me zogjtë,
S'kam as mllef dhe as mëri
Për askënd që rron në botë.

Lart e larg më josh një re,
Apo vijëz aeroplani,
Si një push në kadife,
Push blerimi, shtat gajtani.

Them të ngjitem dhe të bredh
Nëpër pushim manushaqe,
Nga andej një sy t'i hedh
Botës lëmsh me luftë e paqe.

I shkujdesur, djalë i ri,
Zogjtë i ndjek dhe hyj mes lumit,
Po ç'e do, se përsëri
Kthehem plak me mllef pas gjumit.

Kaluan vitet

Kaluan vitet, - ke qëndruar
E brishtë, e ashpër dhe peri,
Veç flokët krejt të qenkan shtruar
Dhe thinjët ndritën pakëz gri.

Kurse mbi librat unë i kërrusur,
Një plak i gjatë e thatanik,
Me një mendim pak të përhumbur
Ta shoh fytyrën si mistik.

Hej, s'na ndryshoi as kohë e gjatë,
Po marrim frymë e kemi shpirt,
I mbrojtëm vitet e begatë
Tek i kujtuam bashkërisht.

Dhe hiri i tyre – urnë e ndritur,
Dhe shpirti ynë – ylber në terr...
Të vjen vërtet për t'u mahnitur,
Kur tek e djeshmja frymë merr.

Poezia e refuzimit

Ajo më dërgoi një letër të kaltër,
Një letër të kaltër ajo më ka sjellë.
Dhe tund borziloku peshqirin e pastër
Dhe hëna nga qielli derdh lëngun e verdhë.

Për çfarë ajo shkruan dhe zemra ç'i vuan,
Për çka zemra ime e lodhur lëkundet?
Më fton t'i shkoj pranë e gjë tjetër nuk shkruan,
Gjë tjetër nuk thotë e më tutje nuk mundet.

Por unë as që vete as nesër të premten,
As nesër të premten, madje as pasnesër;
Asaj s'i përgjigjem dhe s'grindem me veten,
Ajo u vonua, ndaj dua një tjetër.