Përralla para gjumit

Titulli: Përralla para gjumit
Gjinia: Përralla
Autori: Grup Autorësh
Shqipëroi: Mimoza Mema
Shtëpia botuese: Albas
Viti: 2013
Fq. 48
Pesha: 0.246 kg.
ISBN: 978-9928-02-332-2

Mbi librin

Pesë përralla të mrekullueshme dhe argëtuese, shkruar kryesisht për të rriturit, që t'ua tregojnë fëmijëve para gjumit e të nxitin dëshirën e tyre për t'i lexuar vetë. Në këtë vëllim janë përmbledhur përrallat: "Princesha që nuk kënaqej kurrë dhe qilimi fluturues", "Dëshirat e Sifës" dhe "Vendi i ëndërrimeve dhe kazani i ëndrrave të këqija" të Charlotte Grossetête; "Një krevat sipas dëshirës" të Sophie de Mullenheim dhe "Në tokën e indianëve" të Ghislaine Biondi.

Fragmente nga libri

Princesha që nuk kënaqej kurrë dhe qilimi fluturues

Na ishte njëherë një vend i akullt, ku sundonte një princeshë që, për fatin e saj të keq, ishte shuuumë mërdhace! Çdo ditë zgjohej me humor të keq:
- Më vjen të pëlcas nga inati, kur mendoj që ka në këtë botë vende të ngrohta! Pse nuk jam unë mbretëreshë e Arabisë? – thoshte ajo.
Aq ftohtë kishte dhe aq shumë ankohej, sa i iku fare gjumi e u bë shumë grindavece. Aq e keqe u bë, sa njerëzit e kishin frikë. Kur dilte shëtitje, ata futeshin nëpër shtëpi ose kthenin rrugën që të mos përballeshin me shtrigën.

Një krevat sipas dëshirës

Kur Poli ndërroi shtëpi, mendoi të blinte një krevat të ri. I vjetri ishte shumë, shumë i vjetër, shumë i butë dhe copë – copë. Nuk shkonte fare me shtëpinë e re. Një mëngjes, Poli niset për në dyqanin e krevateve e dyshekëve, për t'i provuar të gjitha llojet. Të mëdhenj, të fortë, të trashë ose me susta. Provo e provo... I provoi të gjithë, por pa sukses. Asnjëri nuk i erdhi pas shijes.

Dëshirat e Sifës

Në mes të shkretëtirës ngrihej një tendë me lëkurë deveje. Aty jetonte Sifa, një grua e re, së bashku me djalin e saj. Ky vend ishte kaq i thatë, sa Sifa nxitonte të mblidhte ujin e shiut, kur binte në të rrallë. Dhe, me gjithë jetën e vështirë, ajo ishte kurajoze, gjithmonë e qeshur e shumë bujare.

Në tokën e indianëve

Na ishte njëherë një fis indianësh, fisi i Kastorëve, që jetonte me gjuetinë e bizonëve. Një mëngjes, një zhurmë më e fortë se bubullima u përhap në luginë. Mijëra thundra godisnin tokën mëmë të indianëve. Ishte një kope bizonësh që trokëllinin, duke lënë pas një re të dendur pluhuri. Njerëzit e fisit të Kastorëve rrëmbyen harqet dhe shigjetat dhe u hipën kuajve në kalërim e sipër.

Vendi i ëndërrimeve dhe kazani i ëndrrave të këqija

Një aromë kafeje u përhap në kuzhinë. Mamaja e Julianit sa ishte zgjuar nga gjumi dhe po hante diçka para se të nisej për në punë.
- Akoma nuk të ka zënë gjumi? – e puthi ajo djalin që hyri me pizhame.
- Erdha të të them "Natën e mirë"... ose, më mirë, "Mirëmëngjesi", - i përgjigjet Juliani.
Ta kesh mamin infermiere nate, që shkon në spital kur të gjithë flenë, nuk është dhe aq e lehtë dhe nuk të ndihmon fare që të flesh top në mbrëmje!