- Ka mbaruar
- Në shportën tënde nuk ka më artikuj
- Posta
- Gjithsej 0 Lekë
- Botimet e reja 2024
- Leximet e verës
- Panairi i Librit 2023
- Botimet e reja 2023
- Botimet e reja 2022
- Botime të reja 2021
- Letërsia botërore
- Letërsia shqiptare
- Libra të vjetër
- LIBRAT MË TË SHITUR
- Libra të rekomanduar
- Letërsia Amerikane
- Historia & Aktualiteti
- Letërsia për fëmijë
- Filozofia & Sociologjia
- Ekonomia & Biznesi
- Shkenca komunikimi
- Fjalorë, medota, guida
- Libra referencë
- Libra fetarë
- Libra në anglisht
- CD & DVD
- Leximet e verës 2009
- Art & Kulturë
- Leximet e verës 2010
- Leximet e verës 2011
- eBooks shqip
- Leximet e verës 2012
- Libra për 100 Vjetorin
- Të tjera
- Botime të reja 2020
- Të përzgjedhura
- Ide dhuratash
- Libra Audio
- Libra shkollorë
- Leximet e verës 2022
- Botime të reja 2019
- Botime të reja 2018
- Politika/Aktualiteti
- Librat sipas autorëve
- A. D. Balla
- A. den Doolaard
- A. Italo Sullioti
- A. Muhіbbe Darga
- Ahmet Boriçi
- Agron Tufa
- Albert Camus
- António Lobo Antunes
- At Zef Pllumi
- Bedri Islami
- Bertrand Russell
- Bilge Karasu
- Brajan Sukaj
- Camilo José Cela
- Carlo Levi
- Dino Buzzati
- George Bataille
- George Orwell
- Günter Grass
- Ellen Marie Wiseman
- Erich Maria Remarque
- Ernest Hemingway
- Ervin Qafmolla
- Graham Greene
- Henry Miller
- Italo Calvino
- Isabel Allende
- Jane Austen
- Jan-Werner Müller
- J.K. Rowling
- José Saramago
- Julian Barnes
- Kazuo Ishiguro
- Kenzaburo Oe
- Kolec Topalli
- Leonardo Sciascia
- Lucinda Riley
- Luigi Pirandello
- Margaret Atwood
- Mario Puzo
- Mario Vargas Llosa
- Mihail Bulgakov
- Mircea Eliade
- Mustafa Greblleshi
- Nathaniel Hawthorne
- Robert Harris
- Rudi Erebara
- Salman Rushdie
- Tatiana Ţîbuleac
- Tim Marshall
- Tomás Eloy Martínez
- Vassilis Vassilikos
- Vedat Kokona
- Virginia Woolf
- Visar Zhiti
- Tahar Ben Jelloun
- Nina George
- Simone de Beauvoir
- Siri Hustvedt
- Sylvain Tesson
- Thomas Hardy
- Librat sipas përkthyesve
- Adrian Beshaj
- Afrim Koçi
- Alban Bobrati
- Agim Doksani
- Alket Çani
- Alda Bardhyli
- Alina Karaulli
- Amantia Kapo
- Amik Kasoruho
- Anastasi Prodani
- Antonio Babliku
- Aristidh Ristani
- Bajram Karabolli
- Bashkim Shehu
- Blerta Hyska
- Benet Koleka
- Bledar Çepele
- Brikena Çabej
- Diana Çuli
- Doriana Ndoi
- Dritan Çela
- Edon Qesari
- Enela Topulli
- Esmerina Zalli
- Erion Karabolli
- Edmond Tupja
- Edvin Cami
- Enit Steiner-Karafili
- Engjëllushe Shqarri
- Erdi Ibro
- Eris Rusi
- Esmeralda Cimboku
- Etleva Çepele
- Fatmir Dibra
- Flavia Kaba
- Gjergj Erebara
- Gjergj Zheji
- Gjergj Vlashi
- Hasan Bregu
- Ilia Lëngu
- Ilir Baçi
- Jerina Dushku
- Kastriot Mahilaj
- Kleopatra Koleka
- Kleo Lati
- Klodian Briçi
- Ledia Dushi
- Loran Gami
- Kujtim Ymeri
- Maniela Sota
- Marzela Çelanji
- Mustafa Greblleshi
- Nasi Lera
- Nikolla Sudar
- Orgest Azizi
- Ornela Islami
- Pavli Qesku
- Petrit Sinani
- Petro Zheji
- Rajmonda Vuçini
- Ramazan Hysa
- Renata Martini
- Rigel Rizaj
- Robert Shvarc
- Robert Vullkani
- Sabrina Dhrimo
- Saverina Pasho
- Sazan Gjomena
- Sonila Meksi
- Urim Nerguti
- Viktor Kalemi
- Viola Adhami
- Vullnet Muço
- Bujar Doko
- Panairi i Librit 2022
- Librat e filatelisë shqiptare
Mbreterimi i Pirros se Epirit, Resmi Osmani
Pirro i Epirit ishte një nga gjeneralet më të shquar të asaj kohe dhe mbret i Epirit dhe i Molosisë. Ai vinte nga fisi ilir i epirotëve. Ndimues dhe aleat i popujve italian qe ishin në luftë me Romën. Thirrej "shqiponjë" nga ushtarët e tij. U bë i famshëm kur në vitin 280 p.e.s. kaloi ngushticën e Otrantos për të luftuar kundër Romës, e cila rrezikonte qytetin e Tarantos.
Security policy (edit with Customer reassurance module)
Delivery policy (edit with Customer reassurance module)
Return policy (edit with Customer reassurance module)
Titulli: Mbretërimi i Pirros së Epirit
Origjinali: Mbretërimi i Pirros së Epirit
Gjinia: Histori
Autori: Resmi Osmani
Shtëpia botuese: Kristalina KH
Viti: 2010
Fq. 256
Pesha: 0.311 kg.
ISBN: 978-99956-43-19-5
Mbi librin
Pirro i Epirit (297 – 272 p.e.s.) ishte një nga gjeneralet më të shquar të asaj kohe dhe mbret i Epirit dhe i Molosisë. Ai vinte nga fisi ilir i epirotëve. Ndimues dhe aleat i popujve italian qe ishin në luftë me Romën. Thirrej "shqiponjë" nga ushtarët e tij. U bë i famshëm kur në vitin 280 p.e.s. kaloi ngushticën e Otrantos me 20 000 këmbësorë, 3000 kalorës dhe rreth 200 elefantë, për të luftuar kundër Romës, e cila rrezikonte qytetin e Tarantos.
Në krye të ushtrive të përbëra nga molosët, thesprotët dhe kaonët, Pirro arriti fitore të dhimbshme kundër ushtrive romake. Në kulturën perëndimore sot shprehja "Fitorja e Pirros" nënkupton një fitore me sakrifica të mëdha. Në vitin 307, në moshën 12 vjeçare, Pirrua u kthye në Epir me ndihmën e Glaukut, mbretit të taulantëve, dhe u bë mbret.
Por më 302, kur ndodhej përsëri te taulantët, kundërshtarët e tij ngritën krye dhe shpallën si mbret Neoptolemin II, birin e Aleksandër Molosit. Pasi nuk mund të kthehej më në Epir, ai hyri në shërbim të Diadokëve më në zë të kohës, Dhimitër Poliorketit të Maqedonisë, Ptolemeut I të Egjiptit, si dhe mbretit Agathokli të Sirakuzës, ku u njoh me jetën shoqërore, administrative dhe ushtarake të këtyre shteteve helenistike dhe u kalit në një tok betejash.
Në vitin 296, me, ndihmën e mbretit Ptoleme të Egjiptit dhe mbretit Agathokli të Sirakuzës u kthye përsëri në Epir. Për një kohë e ndau pushtetin me Neoptolemin, pastaj e vrau atë dhe u bë sundimtar i vetëm i Epirit.
Pas kësaj ai i dha fund edhe autonomive që kishin fiset. Pirrua erdhi në fuqi edhe sundoi në një kohë kur fqinjtë e Epirit, Mqedonia dhe Greqia, ndodheshin në një kaos të plotë politik dhe ishin dobësuar nga luftërat e gjata e shkatërrimtare që bënin midis tyre pasardhësit e Aleksandrit të Maqedonisë, Diadokët.
Në këto luftëra u përzie edhe Pirrua dhe u bë një nga pretendentët për fronin maqedonas. Në fillim ai ndërhyri në luftën që bënin midis tyre dy djemtë e Kasandrit pas vdekjes së të atit. Nga kjo luftë ai i shkëputi Maqedonisë tokat që i përkisnin Epirit: Paravinë, Tymfenë, Amfilokinë, Akarnaninë dhe qytetin Ambraki, të cilin i bëri kryeqytet të mbretërisë së vet.
Por mbret i Maqedonisë u shpall Dhimitër Poliorketi. Pak më vonë Pirrua u lidh me sunduesin e Thrakisë dhe Jonisë, Lisimakun, dhe e dëbuan Dhimitrin nga Maqedonia kurse tokat dhe ushtrinë e tij i ndanë midis tyre. Tani kufijtë e shtetit të Pirros u shtrinë në lindje deri në lumin Aksios (Vardar), në veri përtej Apollonisë kurse në jug deri në Peloponez. Por Pirrua nuk mundi t'i mbante gjatë tokat e pushtuara.
Lisimaku e dëboi nga një pjesë e mirë e krahinave maqedone e greke dhe u bë vetë zot i tyre. Rasti e bëri Pirron t'i drejtonte sytë pas kësaj nga Italia. Tarenti dhe qytete të tjera greke të Italisë së jugut, të kërcënuara nga Roma, e ftuan këtë për ndihmë. Pirrua u kap pas kësaj ftese dhe filloi të ëndërronte për krijimin e një monarkie të madhe në Perëndim sikurse ajo e Aleksandrit të Maqedonisë në Lindje.
Në pranverën e vitit 280 Pirrua zbarkoi në Itali me një ushtri të madhe të stërvitur dhe të armatosur mirë. Kjo ishte më tepër një ushtri mercenare që Pirrua e kishte mbledhur jo vetëm në Epir por edhe në krahina të tjera të Greqisë. Ajo përbëhej prej 20.000 këmbësorësh të armatosur rëndë, 300 kalorësish, 2000 shigjetarësh, 5000 hobetaisësh dhe 20 elefantësh, përdorimin në luftë të të cilëve Pirrua e kishte parë në Lindje.
Shpenzimet e luftës i kishte marrë përsipër Tarenti, i cili ishte i detyruar t'i jepte edhe ushtri ndihmëse. Ndeshja e parë e Piros me romakët u bë në qytetin Heraklea. Përleshja qe shumë e ashpër. Fatin e luftës e vendosën elefantët dhe kalorësia e Pirros. Nga kjo disfatë romakët humbën Lukaninë.
Në anën e Pirros kaluan brutët, lukanët, samnitët dhe pothuajse gjithë qytetet greke të Italisë së Jugut. Një vit më vonë Pirrua ndërmori një sulm të ri kundër romakëve, të cilët kishin grumbulluar këtë radhë një ushtri të madhe që arrinte deri në 70.000 vetë. Në betejën që u zhvillua afër qytetit Auskulum romakët pësuan përsëri disfatë, por edhe Pirros fitorja i kushtoi shumë.
Humbjet e tij qenë kaq të mëdha sa që kur e uruan thuhet se u përgjegj: "Edhe një fitore si kjo dhe unë nuk do të kem me se të kthehem në Epir". Prej kësaj rrjedh edhe shprehja "fitore si ajo e Pirros" e cila përdoret sa herë që duan të tregojnë për një fitore me humbje të rënda. Pas këtyre dy betejave gjendja e Pirros në Itali u keqësua.
Forcat e tij ishin pakësuar kurse Tarenti dhe qytetet e tjera aleate kishin filluar të lëkundeshin dhe të ishin të pakënaqura. Roma përkundrazi kishte akoma rezerva të mëdha në njerëz dhe një mbështetje të shëndoshë në aleatët latinë. Për Pirron u bë e qartë se lufta kundër Romës kërkonte kohë dhe sakrifica të reja.
Ndërkaq në Siçili kishin hyrë kartagjenasit dhe Sirakuza e kërcënuar iu drejtua për ndihmë Pirros. Në këto rrethana Pirrua vendosi të bënte paqe me Romën dhe t'i drejtonte forcat kundër Kartagjenës me shpresë se këtu do të arrinte fitore më të lehta. Kushtet e paqes ishin me sa duket të favorëshme për Romën, megjithatë senati nuk i pranoi, sepse kartagjenasit, të interesuar që ta mbanin Pirron në Itali dhe të mos e linin të hidhej në Siçili, i propozuan Romës aleancë dhe ndihmë ushtarake.
Duke u mbështetur në këtë aleancë Roma vendosi ta vazhdonte luftën. Pa përfunduar paqen me Romën Pirrua u largua në vitin 278 nga Italia dhe u drejtua me ushtritë e veta në ndihmë të Sirakuzës duke lënë në Itali vetëm dy garnizone të vogla. Në Siçili, Pirrua korri në fillim disa suksese. Ai i theu dhe i ndoqi kartagjenasit pothuajse nga gjithë Siçilia. Vetëm qyteti Lilibea në skajin jugperëndimor të ishullit mbeti në duart e kartagjenasve. Pirrua u nderua nga banorët e Sicilisë me titullin "prijës e mbret".
Monedhat e prera në Sicili mbanin tani emrin e mbretit epirot. Pas këtyre fitoreve Pirrua filloi përgatitet për t'u hedhur në Afrikë. Por këtë plan nuk mundi ta realizonte sepse në marrëdhëniet e tij me qytetet filluan të lindin mosmarrëveshje të mëdha. Pirrua po i ngarkonte me taksa të rënda dhe sillej me to keq duke ndërhyrë në mënyrë brutale në punët e brendshme dhe duke mos respektuar traditat demokratike të tyre.
Kjo i bëri disa nga qytetet të ngriheshin kundër tij kurse disa të tjera të hidheshin në anën e Kartagjenës. Kartagjenasit nuk vonuan to shfytëzonin rastin. Në Siçili doli përsëri një ushtri e tyre, a cila në pak kohë asgjësoi të gjitha fitoret e arritura nga Pirrua; në duart e tij mbeti Sirakuza.
Në këtë mënyrë planet e Pirros në Siçili dështuan. Por edhe në Itali gjendja nuk ishte më e mirë. Romakët ishin hedhur në sulm dhe pasi kishin kapur disa qytete ish – aleate të Pirros po vepronin me sukses kundër samnitëve dhe lukanëve. Kjo i detyroi grekët dhe italikët që ishin akoma të lidhur me Pirron t'i drejtoheshin këtij prapë për ndihmë.
Pirrua vendosi të linte Siçilinë ku kishte humbur çdo shpresë dhe të kthehej në Itali. Rrugës ai u sulmua nga flota e Kartagjenës, e cila i shkatërroi më shumë se gjysmën e anijeve. Megiithatë, në pranverën e vitit 275 Pirro zbriti përsëri në Itali dhe filloi përgatitjet per sulmin e ri kundër romakëve.
Beteja vendimtare u zhvillua pranë qytetit Beneventum. Këtu Pirrua pësoi disfatë të plotë. Kampi i tij u kap. Ai vetë mundi të shpëtonte dhe të arrinte në Tarent prej nga, pas pak kohe, u kthye në Epir. Gjatë mungesës së Pirros, mbreti i Maqedonisë, Antigon Gonata, kishte rimëkëmbur dhe forcuar shtetin e vet.
Autoriteti i Maqedonisë në Greqi ishte rritur përsëri. Sa u kthye nga Italia, Pirro vendosi të ndryshonte gjendjen e krijuar në Ballkan dhe të provonte edhe një herë të zinte fronin e Maqedonisë. Për këtë qëllim ai sulmoi Antigon Gonatën, por mundi t'i shkëpuste vetëm disa toka nga shteti i tij.
Pas kësaj ai u nis për në Peloponez kundër mbretit spartan, Areut, aleatit të Maqedonisë. Këtu ai korri një varg fitoresh të reja, por në një përleshje rrugësh në qytetin Argos (në gjirin a Korinthit) u vra më 272 dhe ushtria e tij u shpartallua plotësisht. Pirro ka qenë një nga udhëheqësit ushtarakë më të shquar të kohës së vet.
Kur e pyetën njërin nga shokët e Aleksandrit të Maqedonisë kush ishte tani strategu më i shquar ai u përgjegj: "Pirro, kur të arrijë në moshë të pjekur". Më vonë strategu i madh i kohës së vjetër, Hanibali, i dha Pirros vendin e dytë pas Aleksandrit, kurse vetes, vetëm të tretin. Pirro nuk ishte vetëm një udhëheqës ushtarak i praktikës, por edhe një teoricient ushtarak.
Shumë mendime mbi artin ushtarak ai i shkroi në kujtimet e tij të cilat për fat të keq nuk janë ruajtur. Por Pirro, ndonëse ishte një udhëheqës ushtarak i shquar, me ekspeditat e tij mori përsipër një barrë që ishte jashtë fuqive të Epirit: të krijonte një perandori. Këto plane e hodhën atë në një varg luftërash që përfunduan pa sukses.
Gjatë sundimit të Pirros, shteti i Epirit arriti kulmin e fuqisë. Luftërat e vazhdueshme e forcuan shumë pushtetin e mbretit dhe të rrethit të tij; institucioneve të rendit fisnor iu dha një grusht i rëndë. Plaçka e luftës dhe robërit e kapur gjatë betejave e pasuruan aristokracinë epirote dhe u bënë një burim për zhvillimin e mëtejshëm të skllavërisë në Epir. Por këto lufta të përgjithshme i shkaktuan Eprit humbje të mëdha në njerëz dhe rënduan shumë mbi masën e gjerë të popullsisë së Epirit.
Pas vdekjes së Pirros, shteti i Epirit u dobësua. Prej tij u shkëputën njëra pas tjetrës të gjitha tokat e pushtuara të taulantëve, Maqedonisë e Thesalisë. Maqedonia e forcuar e detyroi shtetin e Epirit ta njihte epërsinë e saj. Aleksandri II, trashëgimtari i Pirros, u përpoq të rifitonte së paku në veri tokat ilire.
Për këtë ai luftoi kundër mbretit taulant, Mytilit, të cilit i shkëputi disa toka në jug të Apollonisë. Por në një luftë kundër maqedonëve ai u mund dhe i humbi përsëri tokat ilire të luginës së Vjosës. Mbretëria e Epirit u kthye kështu pothuajse në kufijtë e vjetër të saj. Pakënaqësia e popullsisë në kohën e pasardhësve të Pirros u shtua edhe më shumë.
Këtë e shfrytëzoi aristokracia epirote, e cila e shihte me pakënaqësi gjithnjë më të madhe përqëndrimin e gjithë pushtetit në duart e mbretit. Si pasojë, në Epir shpërthyen konflikte të ashpra që mbaruan me vrasjen, rreth vitit 230, të mbretëreshës së fundit të Epirit, Deidameia, dhe me përmbysjen e pushtetit mbretëror.
Mbi autorin
Resmi Osmani u lind në Mazrek të Çamërisë më 5 maj 1940. Kreu studimet e larta për Agronomi në Institutin e Lartë Bujqësor në Tiranë, studime të cilat i përfundoi në vitin 1963. Ka kryer detyra të rëndësishme drejtuese në prodhimin bujqësor dhe administratën e lartë shtetërore. Krahas detyrave të tjera ka qenë i angazhuar në veprimtari dhe kërkime shkencore.
Ai ka botuar 19 tituj librash të profilit tekniko – shkencor, ka shkruar dhe botuar në revista tekniko – shkencore dhe shtypin periodik, brenda e jashtë vendit, mbi 150 tituj artikujsh që përfshijnë mbi tre mijë faqe. Për kontributin dhe kualifikimin shkencor mban gradën "Doktor i Shkencave" dhe titullin "Profesor".
Botuesi: Berk
Kishat pasbizantine në Shqipëri, Pirro Thomo
Botuesi: Aleph
Gjurma e botuesit, Roberto Calasso
Botuesi: Shtepia Botuese 55
Zëra të historisë: Fjalime që ndryshuan botë, Simon Sebag Montefiore
Referenca: SKU000636
Botuesi: Koha Ditore
Kosova, nje histori e shkurter, Noel Malcolm
Botuesi: Shtëpia e Librit
Luani dhe njëbrirëshi dhe ese të tjera, George Orwell
Botuesi: Pika pa Siperfaqe
Islamizëm do të thotë lindje, Enis Sulstarova
Botuesi: Dodona Press
Arvanitët dhe origjina e grekëve- Vëllimi 2, Elena Kocaqi
Botuesi: Reklama
Doktrina organike e shtetit, Heinrich Ahrens
Vajzat e Jaltës, Catherine Grace Katz
Botuesi: Dituria
Shqipëria dhe fundshekulli i dëshpëruar, Pëllumb Xhufi
Botuesi: OMSCA-1
Armët dhe çunat, Guy Lawson
Botuesi: Plejad
Rënia e Perëndimit, Oswald Spengler
Referenca: 2887
Botuesi: Te tjere
Mbreteresha Olimpia, Resmi Osmani
Referenca: 2912
Botuesi: Toena
Lule ne gur, Resmi Osmani
Referenca: 2914
Botuesi: Te tjere